Sanskrit Sloka text in Devanagari, Gujarati, Kannada, Telugu , and English

ಸುಂದರಕಾಂಡ.
ಅಥ ಸಪ್ತಪಂಚಾಶಸ್ಸರ್ಗಃ||

ಸ ಚಂದ್ರ ಕುಸುಮಂ ರಮ್ಯಂ ಸಾರ್ಕ ಕಾರಣ್ಡವಂ ಶುಭಂ|
ತಿಷ್ಯಶ್ರವಣಕಾದಮ್ಬ ಮಭ್ರಶೈವಾಲಶಾದ್ವಲಮ್||1||
ಪುನರ್ವಸು ಮಹಾಮೀನಂ ಲೋಹಿತಾಂಗಮಹಾಗ್ರಹಮ್|
ಇರಾವತ ಮಹಾದ್ವೀಪಂ ಸ್ವಾತೀಹಂಸವಿಲೋಳಿತಮ್||2||
ವಾತಸಂಘಾತಜಾತೋರ್ಮಿ ಚನ್ದ್ರಾಂಶುಶಿಶಿರಾಮ್ಬುಮತ್|
ಭುಜಂಗಯಕ್ಷಗಂಧರ್ವ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಕಮಲೋತ್ಪಲಮ್||3||
ಹನುಮಾನ್ಮಾರುತಗತಿ ರ್ಮಹಾನೌರಿವ ಸಾಗರಮ್|
ಅಪಾರ ಮಪರಿಶ್ರಾಂತಂ ಪುಪ್ಲುವೇ ಗಗನಾರ್ಣವಮ್||4||

ಸ|| ಸ ಚಂದ್ರ ಕುಸುಮಂ ರಮ್ಯಂ | ಸಾರ್ಕಕಾರಂಡವಮ್ ಶುಭಂ| ತಿಷ್ಯಶ್ರವಣ ಕಾದಮ್ಬಂ| ಅಭ್ರಶೈವಾಲಶಾದ್ವಲಮ್ | ಪುನರ್ವಸುಮಹಾಮೀನಂ |ಲೋಹಿತಾಂಗ ಮಹಾಗ್ರಹಂ | ಈರಾವತ ಮಹಾದ್ವೀಪಂ|ಸ್ವಾತೀಹಂಸವಿಲೋಳಿತಮ್| ವಾತಸಂಘಾತ್ಜಾತೋರ್ಮಿ |ಚನ್ದ್ರಶಿಶುರಾಂಬುಮತ್| ಭುಜಂಗಯಕ್ಷಗಂಧರ್ವಪ್ರಬುದ್ಧ ಕಮಲೋತ್ಪಲಮ್| ಅಪಾರಂ ಗಗನಾರ್ಣವಮ್ ಮಹನೌಃ ಸಾಗರಂ ಇವ ಹನುಮಾನ್ ಮಾರುತಗತಿಃ ಪುಪ್ಲುವೇ||

Hanuman moved across the skies like a huge boat on the ocean . With sky as ocean the moon was like beautiful lotus, sun was like auspicious water fowl, Stars Tishya and Sravana were like sweet voiced swans. Clouds were like duckweeds and grassy spots. Star Punarvasu was like a large fish. The planet Mars was like a crocodile. Airavata was like a large island. Star Swati was like swan in water. The waves produced by wind for its billows. The cool moon beams for cold water. Nagas, Yakshas and Gandharvas in the skies together were like fully blossomed lotuses.

ಗ್ರಸಮಾನ ಇವಾಕಾಶಂ ತಾರಾಧಿಪ ಮಿವೋಲ್ಲಿಖನ್|
ಹಾರನ್ನಿವ ಸ ನಕ್ಷತ್ರಮ್ ಗಗನಂ ಸಾರ್ಕ ಮಣ್ಡಲಮ್||5||
ಮಾರುತಸ್ಯಾತ್ಮಜಃ ಶ್ರೀಮಾನ್ಕಪಿ ರ್ವ್ಯೋಮಚರೋ ಮಹಾನ್|
ಹನುಮನ್ಮೇಘಜಾಲಾನಿ ವಿಕರ್ಷನ್ನಿವ ಗಚ್ಛತಿ||6||

ಸ|| ಮಾರುತಸ್ಯ ಆತ್ಮಜಃ ಶ್ರೀಮಾನ್ ಮಹಾನ್ ಕಪಿಃ ಹನುಮಾನ್ ವ್ಯೋಮಚರಃ ಆಕಾಸಂ ಗ್ರಸಮಾನಃ ಇವ ತಾರಾಧಿಪಂ ಉಲ್ಲಿಖನಿವ ಸನಕ್ಷತ್ರಂ ಸಾರ್ಕಮಂಡಲಂ ಗಗನಂ ಹರನ್ ಇವ ಮೇಘಜಾಲಾನಿ ವಿಕರ್ಷನ್ ಇವ ಗಚ್ಛತಿ||

The son of wind god, the illustrious Hanuman flying in the sky as if swallowing the space, scratching the moon, seizing the sun and along with stars, and drawing the clusters of clouds.

ಪಾಣ್ಡುರಾರುಣವರ್ಣಾನಿ ನೀಲಮಾಂಜಿಷ್ಟಕಾನಿ ಚ|
ಹರಿತಾರೂಣ ವರ್ಣಾನಿ ಮಹಾಭ್ರಾಣೀ ಚಕಾಶಿರೇ||7||
ಪ್ರವಿಶನ್ನಭ್ರಜಾಲಾನಿ ನಿಷ್ಪತಂ ಚ ಪುನಃ ಪುನಃ|
ಪ್ರಚ್ಛನ್ನಶ್ಚ ಪ್ರಕಾಶಶ್ಚ ಚನ್ದ್ರಮಾ ಇವ ಲಕ್ಷ್ಯತೇ||8||

ಸ|| ಪಾಣ್ಡುರಾರುಣ ವರ್ಣಾನಿ ನೀಲಮಂಜಿಷ್ಟಕಾನಿ ಚ ಹರಿತಾರುಣ ವರ್ಣಾನಿ ಮಹಭ್ರಾಣಿ ಚಕಾಶಿರೇ||ಅಭ್ರಜಾಲಾನಿ ಪ್ರವಿಶನ್ ಪುನಃ ಪುನಃ ನಿಷ್ಪತಂಶ್ಚಪ್ರಚ್ಛನ್ನಶ್ಚ ಪ್ರಕಾಶಶ್ಚ ಚಂದ್ರಮಾಃ ಲಕ್ಷ್ಯತೇ||

The white and black colors , blue and yellow colors greenish red color made appearance shining brilliantly. Entering the clouds and again and again disappearing he appeared like the bright moon.

ವಿವಿಧಾಭ್ರಘನಾಪನ್ನ ಗೋಚರೋ ಧವಳಾಂಬರಃ|
ದೃಶ್ಯಾದೃಶ್ಯತನುರ್ವೀರಃ ತದಾ ಚನ್ದ್ರಾಯತೇಽಮ್ಬರೇ||9||
ತಾರ‍್ಕ್ಷ್ಯಯಮಾಣೇ ಗಗನೇ ಭಭಾಸೇ ವಾಯುನನ್ದನಃ|
ದಾರಯನ್ಮೇಘಬೃನ್ದಾನಿ ನಿಷ್ಪ್ರತಂ ಚ ಪುನಃ ಪುನಃ||10||
ನದನ್ನಾದೇನ ಮಹತಾ ಮೇಘಸ್ವನಮಹಾಸ್ವನಃ|

ಸ||ತದಾ ವಿವಿದಾಭ್ರಘನಾಪನ್ನಗೋಚರಃ ಧವಳಾಂಬರಃ ದೃಶ್ಯಾದೃಶ್ಯ ತನುಃ ವೀರಃ ಅಮ್ಬರೇ ಚನ್ದ್ರಾಯತೇ||ಮೇಘವೃಂದಾನಿ ದಾರಯನ್ ಪುನಃ ಪುನಃ ನಿಷ್ಪತಂಶ್ಚ ಮಹತಾ ನಾದೇನ ಮೇಘಸ್ವನ ಮಹಾಸ್ವನಃ ವಾಯುನನ್ದನಃ ಗಗನೇ ತಾರ‍್ಕ್ಷ್ಯಾಯಮಾನಃ ಬಭಾಸೇ||

Then passing through the clouds the hero Hanuman clad in white appearing and disappearing looked like moon in the sky. Making way through the clouds again and again, disappearing and roaring like great clouds, Hanuman the delight of Vayu shone like Garuda in the skies.

ಪ್ರವರಾನ್ ರಾಕ್ಷಸಾನ್ ಹತ್ವಾ ನಾಮ ವಿಶ್ರಾವ್ಯಚಾತ್ಮನಃ||11||
ಅಕುಲಾಂ ನಗರೀಂ ಕೃತ್ವಾ ವ್ಯಥಯಿತ್ವಾ ಚ ರಾವಣಮ್|
ಅರ್ಥಯಿತ್ವಾ ಬಲಂ ಘೋರಂ ವೈದೇಹೀಮಭಿವಾದ್ಯ ಚ||12||
ಅಜಗಾಮ ಮಹಾತೇಜಾಃ ಪುನರ್ಮಧ್ಯೇನ ಸಾಗರಮ್|

ಸ|| ಮಹಾತೇಜಃ ಪ್ರವರಾನ್ ರಾಕ್ಷಸಾನ್ ಹತ್ವಾ ಆತ್ಮನಃ ನಾಮ ವಿಶ್ರಾವ್ಯ ನಗರೀಂ ಅಕುಲಂ ಕೃತ್ವಾ ರಾವಣಮ್ ವ್ಯಧಯಿತ್ವಾ ಘೋರಂ ಬಲಂ ಅರ್ದಯಿತ್ವಾ ವೈದೇಹೀಂ ಅಭಿವಾದ್ಯ ಚ ಪುನಃ ಸಾಗರಂ ಮಧ್ಯೇನ ಆಜಗಾಮ||

The brilliant Hanuman having killed eminent Rakshasas, having made his name known , having made the city disoriented, having troubled Ravana, having tormented the terrific army , having offered salutation to Vaidehi again back in the middle of the ocean.

ಪರ್ವತೇನ್ದ್ರಂ ಸುನಾಭಂ ಚ ಸಮುಸ್ಪೃಶ್ಯ ವೀರ್ಯವಾನ್||13||
ಜ್ಯಾಮುಕ್ತ ಇವ ನಾರಾಚೋ ಮಹಾವೇಗೋಽಭ್ಯುಪಾಗತಃ|
ಸಕಿಂಚಿದನುಸಂಪ್ರಾಪ್ತಃ ಸಮಾಲೋಕ್ಯ ಮಹಾಗಿರಿಮ್||14||
ಮಹೇನ್ದ್ರಂ ಮೇಘಸಂಕಾಶಂ ನನಾದ ಹರಿಪುಂಗವಃ|

ಸ|| ವೀರ್ಯವಾನ್ ಪರ್ವತೇಂದ್ರಂ ಸುನಾಭಂ ಚ ಸಮುಸ್ಪೃಶ್ಯ ಜ್ಯಾಮುಕ್ತಃ ನಾರಾಚಃ ಇವ ಮಹಾವೇಗಃ ಅಭ್ಯುಪಾಗತಃ||ಸಃ ಹರಿಪುಂಗವಃ ಮಹಾಗಿರಿಂ ಮೇಘಸಂಕಾಶಂ ಮಹೇಂದ್ರಂ ಕಿಂಚಿತ್ ಅನುಸಂಪ್ರಾಪ್ತಃ ಸಮಾಲೋಕ್ಯ ನನಾದ||

The hero Hanuman touched the lord of mountains from the center fondly , moved at great speed like an arrow released from a powerful bow string. Hanuman, the best of Vanaras coming a little near the Mahendra mountain which resembled mass of clouds thundered.

ಸ ಪೂರಯಾಮಾಸ ಕಪಿರ್ದಿಶೋ ದಶ ಸಮನ್ತತಃ||15||
ನದನ್ನದೇನ ಮಹತಾ ಮೇಘಸ್ವನಮಹಾಸ್ವನಃ|
ಸ ತಂ ದೇಶಮನುಪ್ರಾಪ್ತಂ ಸುಹೃದ್ದರ್ಶನ ಲಾಲಸಾ||16||
ನನಾದ ಹರಿಶಾರ್ದೂಲೋ ಲಾಂಗೂಲಂ ಚಾಪ್ಯಕಮ್ಪಯತ್|
ತಸ್ಯ ನಾನದ್ಯಮಾನಸ್ಯ ಸುಪರ್ಣ ಚರಿತೇ ಪಥಿ||17||
ಫಲತೀವಾಸ್ಯ ಘೋಷೇಣ ಗಗನಂ ಸಾರ್ಕಮಣ್ಡಲಮ್|

ಸ||ಮೇಘಸ್ವನಮಹಾಸ್ವನಃ ಸಃ ಕಪಿಃ ನದನ್ ಮಹತಾ ನಾದೇನ ದಶ ದಿಶಃ ಸಮನ್ತತಃ ಪೂರಯಾಮಾಸ|| ತಂ ದೇಶಂ ಅನುಪ್ರಾಪ್ತಃ ಸುಹೃತ್ ದರ್ಶನ ಲಾಲಸಃ ಸಾ ಹರಿಶಾರ್ದೂಲಃ ನನಾದ| ಲಾಂಗೂಲಂ ಅಕಂಪ್ಯಚ||ಸುಪರ್ಣಚರಿತೇ ಪಥಿ ನಾನದ್ಯಮಾನಸ್ಯ ಅಸ್ಯ ಘೋಷೇಣ ಸಾರ್ಕಮಂಡಲಂ ಗಗನಂ ಫಲತಿ ಇವ ( ಅಭೂತ್)||

The roar of the Vanara which is like the thundering noise of clouds, filled all the ten directions. Having sighted that place anxious to see his friends, the tiger among Vanaras roared and shook his tail in joy. Travelling the path of Suparna , the roar of the roaring Hanuman seems to split the skies.

ಯೇತು ತತ್ರೋತ್ತರೇ ತೀರೇ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಮಹಾಬಲಾಃ||18||
ಪೂರ್ವಂ ಸಂವಿಷ್ಠಿತಾಃ ಶೂರಾಃ ವಾಯುಪುತ್ತ್ರ ದಿದೃಕ್ಷವಃ|
ಮಹತೋ ವಾತನುನ್ನಸ್ಯ ತೋ ಯದ ಸ್ಯೇವ ಗರ್ಜಿತಮ್||19||
ಶುಶ್ರುವುಸ್ತೇ ತದಾ ಘೋಷಂ ಊರುವೇಗಂ ಹನೂಮತಃ|

ಸ|| ತತ್ರ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಉತ್ತರತೀರೇ ಪೂರ್ವಂ ಸಂವಿಷ್ಟಿತಾಃ ಮಹಾಬಲಾಃ ಶೂರಾಃ ವಾಯುಪುತ್ರದಿದ್ರುಕ್ಷವಃ ಯೇ ತೇ ತದಾ ವಾತನುನ್ನಸ್ಯ ಮಹತಃ ತೋಯದಯ ಗರ್ಜಿತಂ ಇವ ಹನೂಮತಃ ಘೋಷಂ ಊರುವೇಗಂ ಶುಶ್ರುವುಃ||

There the powerful warriors waiting on the northern shores, waiting to see the son of wind god, then heard the roar and thundering sound of the clouds produced by sweeping motion of Hanuman thighs propelled by the speed of his movement.

ತೇ ದೀನಮಸಸಃ ಸರ್ವೇ ಶುಶ್ರುವುಃ ಕಾನನೌಕಸಃ||20||
ವಾನರೇನ್ದ್ರಸ್ಯ ನಿರ್ಘೋಷಂ ಪರ್ಜನ್ಯ ನಿನದೋಪಮಮ್|
ನಿಶಮ್ಯ ನದತೋ ನಾದಂ ವಾನರಾಃ ತೇ ಸಮನ್ತತಃ||21||
ಬಭೂವುರುತ್ಸುಕಾಃ ಸರ್ವೇ ಸುಹೃದ್ದರ್ಶನಕಾಂಕ್ಷಿಣಃ|

ಸ|| ದೀನಮನಸಃ ತೇ ಸರ್ವೇ ವಾನರೇಂದ್ರಸ್ಯ ಪರ್ಜನ್ಯ ನಿನದೋಪಮಮ್ ನಿರ್ಘೋಷಂ ಶುಶ್ರುವುಃ||ಸರ್ವೇ ಸಮನ್ತತಃ ತೇ ವಾನರಾಃ ನದತಃ ನಾದಂ ನಿಶಮ್ಯ ಸುಹೃತ್ ದರ್ಸನ ಕಾಂಕ್ಷಿಣಃ ಉತ್ಸುಕಾಃ ಬಭೂವುಃ||

The Vanaras who were feeling dejected, heard the sound of Hanuman that sounded like thundering clouds. All the Vanaras hearing the sound of the one making the sound, anxious to see their friend became eager,

ಜಾಂಬವಾನ್ ಸ ಹರಿಶ್ರೇಷ್ಠಃ ಪ್ರೀತಿಸಂಹೃಷ್ಟಮಾನಸಃ||22||
ಉಪಾಮನ್ತ್ರ್ಯ ಹರೀನ್ ಸರ್ವಾನ್ ಇದಂ ವಚನಮಬ್ರವೀತ್|
ಸರ್ವಥಾ ಕೃತಕಾರ್ಯೋಽಸೌ ಹನುಮಾನ್ನಾತ್ರ ಸಂಶಯಃ||23||
ನ ಹ್ಯಾ ಸ್ಯಾಕೃತಕಾರ್ಯಸ್ಯ ನಾದ ಏವಂ ವಿಧೋ ಭವೇತ್|

ಸ|| ಹರಿಶ್ರೇಷ್ಠಃ ಸಃ ಜಾಮ್ಬವಾನ್ ಪ್ರೀತಿ ಸಂಹೃಷ್ಟಮಾನಸಃ ಸರ್ವಾನ್ ಹರೀನ್ ಉಪಾಮನ್ತ್ರ್ಯ ಇದಂ ವಚನಂ ಅಬ್ರವೀತ್ ||ಅಸೌ ಹನುಮಾನ್ ಸರ್ವಥಾ ಕೃತಕಾರ್ಯಃ | ಅಕೃತಕಾರ್ಯಸ್ಯ ಅಸ್ಯ ನಾದಃ ಏವಂ ವಿಧಃ ನ ಭವೇತ್ ಹಿ||

The best of Vanaras Jambavan delighted very happy at heart called all Vanaras and said the following words. This Hanuman is always successful. If he has not then his sound will not be like this.

ತಸ್ಯ ಬಾಹೂರುವೇಗಂ ಚ ನಿನಾದಂ ಚ ಮಹಾತ್ಮನಃ||24||
ನಿಶಮ್ಯ ಹರಯೋ ಹೃಷ್ಟಾಃ ಸಮುತ್ಪೇತುಃ ತತಸ್ತತಃ|
ತೇ ನಗಾಗ್ರಾನ್ ನಗಾಗ್ರಾಣೀ ಶಿಖರಾತ್ ಶಿಖರಾಣಿ ಚ ||25||
ಪ್ರಹೃಷ್ಟಾಃ ಸಮಪದ್ಯನ್ತ ಹನೂಮನ್ತಂ ದಿದೃಕ್ಷವಃ|
ತೇ ಪ್ರೀತಾಃ ಪಾದಪಾಗ್ರೇಷು ಗೃಹ್ಯಶಾಖಾಃ ಸುವಿಷ್ಟಿತಾಃ||26||
ವಾಸಾಂ ಸೀವ ಪ್ರಶಾಖಾಶ್ಚ ಸಮಾವಿಧ್ಯನ್ತ ವಾನರಾಃ|

ಸ|| ಮಹಾತ್ಮನಃ ತಸ್ಯ ಬಾಹೂರುವೇಗಂ ಚ ನಿನಾದಂ ಚ ನಿಶಮ್ಯ ಹೃಷ್ಟಾಃ ಹರಯಃ ತತಃ ತತಃ ಸಮುತ್ಪೇತುಃ|| ತೇ ಪ್ರಹೃಷ್ಟಾಃ ಹನುಮಂತಂ ದಿದ್ರುಕ್ಷವಃ ನಗಾಗ್ರಾತ್ ನಗಾಗ್ರಾಣಿ ಶಿಖರಾತ್ ಶಿಖರಾಣಿ ಚ ಸಮುಪದ್ಯಂತ|| ತೇ ವಾನರಾಃ ಪ್ತ್ರೀತಾಃ ಪಾದಪಾಗ್ರೇಷು ಶಾಖಾಃ ಗೃಹ್ಯ ಸುವಿಷ್ಟಿತಾಃ ಪ್ರಶಾಖಾಃ ವಾಸಾಂಸೀವ ಸಮಾವಿಧ್ಯಂತ||

Hearing the sounds of speed of his arms and thighs the joyful Vanaras jumped in joy. The delighted Vanaras longing to see Hanuman jumped from one peak to another, from top of one tree to another. The Vanaras delighted jumped from the tree tops holding branches . They shook the branches like the clothes

ಗಿರಿಗಹ್ವರಸಂಲೀನೋ ಯಥಾ ಗರ್ಜತಿ ಮಾರುತಃ||27||
ಏವಂ ಜಗರ್ಜ ಬಲವಾನ್ ಹನುಮಾನ್ ಮಾರುತಾತ್ಮಜಃ|
ತಮಭ್ರಘನಸಂಕಾಶ ಮಾಪತನ್ತಂ ಮಹಾಕಪಿಮ್||28||
ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತೇ ವಾನರಾಃ ಸರ್ವೇ ತಸ್ಥುಃ ಪ್ರಾಂಜಲಯಸ್ತದಾ

ಸ|| ಗಿರಿಗಹ್ವರ ಸಂಲೀನಃ ಮಾರುತಃ ಯಥಾ ಗರ್ಜತಿ (ತಥಾ) ಬಲವಾನ್ ಮಾರುತಾತ್ಮಜಃ ಹನುಮಾನ್ ಏವಂ ಜಗರ್ಜ||ತದಾ ಅಭ್ರಘನಸಂಕಾಸಂ ಆಪತತಂತಂ ತಂ ಮಹಾಕಪಿಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತೇ ವಾನರಃ ಪ್ರಾಂಜಲಯಃ ತಸ್ಥುಃ||

Like the wind in the mountain caves , Hanuman the powerful son of wind god roared. Seeing the approaching Hanuman who was resembling a heavy cloud , the Vanaras stood with folded hands.

ತತಸ್ತು ವೇಗವಾಂ ಸ್ತಸ್ಯ ಗಿರೇರ್ಗಿರಿನಿಭಃ ಕಪಿಃ||29||
ನಿಪಪಾತ ಮಹೇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಶಿಖರೇ ಪಾದಪಾಕುಲೇ |
ಹರ್ಷೇಣಾಪೂರ್ಯಮಾಣೋಽಸೌ ರಮ್ಯೇ ಪರ್ವತ ನಿರ್ಝರೇ||30||
ಛಿನ್ನಪಕ್ಷ ಇವಾssಕಾಶಾತ್ ಪಪಾತ ಧರಣೀ ಧರಃ|

ಸ|| ತತಃ ಗಿರಿನಿಭಃ ವೇಗವಾನ್ ಕಪಿಃ ತಸ್ಯ ಮಹೇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಗಿರೇಃ ಪಾದಪಾಕುಲೇ ಶಿಖರೇ ನಿಪಪಾತ||ಹರ್ಷೇಣ ಆಪೂರ್ಯಮಾಣಃ ಅಸೌ ಛಿನ್ನಪಕ್ಷಃ ಧರಣೀಧರಃ ಇವ ರಮ್ಯೇ ಪರ್ವತನಿರ್ಝರೇ||

There after the Vanara who resembled a mountain, descended with great speed on the peak of the Mahendra mountain full of trees. Full of immeasurable joy that Hanuman who is like a mountain with wings cut off, dropped on the bank of a mountain stream.

ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೀತಮನಸಃ ಸರ್ವೇ ವಾನರಪುಂಗವಃ||31||
ಹನುಮನ್ತಂ ಮಹಾತ್ಮಾನಂ ಪರಿವಾರ್ಯೋಪತಸ್ಥಿರೇ|
ಪರಿವಾರ್ಯ ಚ ತೇ ಸರ್ವೇ ಪರಾಂ ಪ್ರೀತಿ ಮುಪಾಗತಾಃ||32||
ಪ್ರಹೃಷ್ಟವದನಾಃ ಸರ್ವೇ ತಮರೋಗಮುಪಾಗತಮ್|
ಉಪಾಯನಾನಿ ಚಾದಾಯ ಮೂಲಾನಿ ಫಲಾನಿ ಚ||33||
ಪ್ರತ್ಯರ್ಚಯನ್ ಹರಿಶ್ರೇಷ್ಟಂ ಹರಯೋ ಮಾರುತಾತ್ಮಜಮ್|

ಸ|| ತತಃ ಸರ್ವೇ ತೇ ವಾನರಪುಂಗವಾಃ ಪ್ರೀತಿಮನಸಃ ಮಹಾತ್ಮಾನಂ ಹನುಮಂತಂ ಪರಿವಾರ್ಯ ಉಪತಸ್ಥಿರೇ | ಪರಿವಾರ್ಯ ಚ ತೇ ಸರ್ವೇ ಪರಾಂ ಪ್ರೀತಿಂ ಉಪಾಗತಾಃ||ಸರ್ವೇ ಹರಯಃ ಪ್ರಹೃಷ್ಟವದನಾಃ ಮೂಲಾನಿ ಫಲಾನಿ ಚ ಉಪಾಯನಾನಿ ಆದಾಯ ಆರೋಗಂ ಉಪಾಗತಂ ಹರಿಶ್ರೇಷ್ಟಂ ಮಾರುತಾತ್ಮಜಂ ಪ್ರತ್ಯರ್ಪಯನ್||

Then all the Vanara leaders delighted surrounded Hanuman and stood. All of them were extremely happy. All the Vanaras with happy faces brought fruits, roots and gifts for the best of Vanaras , the son of wind god, who returned unhurt.

ಹನುಮಾಂಸ್ತು ಗುರೂನ್ ವೃದ್ಧಾನ್ ಜಾಂಬವತ್ಪ್ರಮುಖಾಂ ಸ್ತದಾ||34||
ಕುಮಾರಮಂಗದಂ ಚೈವ ಸೋಽವನ್ದತ ಮಹಾಕಪಿಃ|
ಸ ತಾಭ್ಯಾಂ ಪೂಜಿತಃ ಪೂಜ್ಯಃ ಕಪಿಭಿಶ್ಚ ಪ್ರಸಾದಿತಃ||35||
ದೃಷ್ಟಾ ಸೀತೇತಿ ವಿಕ್ರಾನ್ತಃ ಸಂಕ್ಷೇಪೇಣ ನ್ಯವೇದಯತ್|

ಸ|| ತದಾ ಮಹಾಕಪಿಃ ಹನುಮಾಂಸ್ತು ಗುರೂನ್ ವೃದ್ಧಾನ್ ಜಾಂಬವತ್ ಪ್ರಮುಖಾನ್ ಕುಮಾರಂ ಅಂಗದಂ ಚೈವ ಅವನ್ದತ||ವಿಕ್ರಾನ್ತಃ ಪೂಜ್ಯಃ ಸಃ ತಾಭ್ಯಾಂ ಪೂಜಿತಃ ಕಪಿಭಿಃ ಪ್ರಸಾದಿತಃ ಸೀತಾ ದೃಷ್ಟಾ ಇತಿ ಸಂಕ್ಷೇಪೇಣ ನಿವೇದಯತ್||

Then the great Vanara Hanuman too bowed to elders , Jambavan and other leader and also Angada. The valiant Hanuman worthy of worship having been honored and pleased revealed in brief that he saw Sita.

ನಿಷಸಾದ ಚ ಹಸ್ತೇನ ಗೃಹೀತ್ವಾ ವಾಲಿನಸ್ಸುತಮ್||36||
ರಮಣೀಯೇ ವನೋದ್ದೇಶೇ ಮಹೇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಗಿರೇಸ್ತದಾ|

ಸ|| ತದಾ ವಾಲಿನಃ ಸುತಂ ಹಸ್ತೇನ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಮಹೇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಗಿರೇಃ ರಮಣೀಯೇ ವನೊದ್ದೇಶೇ ನಿಷಸಾದ ಚ||

The holding the hand of the son of Vali, he sat down at a beautiful place in the garden on the mountain Mahendra.

ಹನುಮಾನಬ್ರವೀದ್ದೃಷ್ಟಃ ತದಾ ತಾನ್ ವಾನರರ್ಷಭಾನ್||37||
ಅಶೋಕವನಿಕಾಸಂಸ್ಥಾ ದೃಷ್ಟಾ ಸಾ ಜನಕಾತ್ಮಜಾ|
ರಕ್ಷ್ಯಮಾಣಾ ಸುಘೋರಾಭೀ ರಾಕ್ಷಸೀಭಿರನಿನ್ದಿತಾ||38||
ಏಕವೇಣೀ ಧರಾ ಬಾಲಾ ರಾಮದರ್ಶನ ಲಾಲಸಾ|
ಉಪವಾಸಪರಿಶ್ರಾನ್ತಾ ಜಟಿಲಾ ಮಲಿನಾ ಕೃಶಾ||39||

ಸ|| ತದಾ ಹೃಷ್ತಃ ಹನುಮಾನ್ ತಾನ್ ವಾನರರ್ಷಭಾನ್ ಅಬ್ರವೀತ್| ಅಶೋಕವನಿಕಾಸಂಸ್ಥಾ ಸುಘೋರಾಭಿಃ ರಾಕ್ಷಸೀಭಿಃ ರಕ್ಷ್ಯಮಾಣಾ ಅನಿನ್ದಿತಾ ಏಕವೇಣೀ ಧರಾ ಬಾಲಾ ರಾಮದರ್ಶನ ಲಾಲಸಾ ಉಪವಾಸಪರಿಶ್ರಾಂತಾ ಜಟಿಲಾ ಮಲಿನಾ ಕೃಶಾ ಸಾ ಜನಕಾತ್ಮಜಾ ದೃಷ್ಟಾ||

Then the delighted Hanuman addressed the Vanara leaders. "I saw Sita in the Ashoka grove protected by fearsome Rakshasis. Blameless and wearing hair in a single plait, eager to see Rama , she is young emaciated due to fasting with soiled and matted hair"

ತತೋ ದೃಷ್ಟೇತಿ ವಚನಂ ಮಹಾರ್ಥಂ ಅಮೃತೋಪಮಮ್|
ನಿಶಮ್ಯ ಮಾರುತೇಃ ಸರ್ವೇ ಮುದಿತಾ ವಾನಾರಾಭವನ್||40||

ಸ|| ತತಃ ದೃಷ್ಟಾ ಇತಿ ಮಾರುತೇಃ ಮಹಾರ್ಥಂ ಅಮೃತೋಪಮಂ ವಚನಂ ನಿಶಮ್ಯ ಸರ್ವೇ ವಾನರಾಃ ಮುದಿತಾ ಅಭವತ್||

Then hearing those words " saw Sita" of great meaning, and like nectar, all the Vanaras were delighted.

ಕ್ಷ್ವೇಳನ್ತ್ಯನ್ಯೇ ನನದನ್ತನ್ಯೇ ಗರ್ಜನ್ತನ್ಯೇ ಮಹಾಬಲಾಃ|
ಚಕ್ರುಃ ಕಿಲ ಕಿಲಾಂ ಅನ್ಯೇ ಪ್ರತಿಗರ್ಜನ್ತಿ ಚಾಪರೇ||41||
ಕೇಚಿದುಚ್ಛ್ರಿತಲಾಂಗೂಲಾಃ ಪ್ರಹೃಷ್ಟಾಃ ಕಪಿಕುಂಜರಾಃ|
ಅಂಚಿತಾಯುತದೀರ್ಘಾಣಿ ಲಾಂಗೂಲಾನಿ ಪ್ರವಿವಧ್ಯುಃ||42||

ಸ|| ಮಹಾಬಲಾಃ ಅನ್ಯೇ ಕ್ಷ್ವೇಳಂತಿ |ಅನ್ಯೇ ನದನ್ತಿ |ಅನ್ಯೇ ಗರ್ಜಂತಿ |ಅನ್ಯೇ ಕಿಲ್ಕಿಲಾಂ ಚಕ್ರುಃ |ಅಪರೇ ಪ್ರತಿಗರ್ಜಂತಿ|| ಪ್ರಹೃಷ್ಟಾಃ ಕೇಚಿತ್ ಕಪಿಕುಂಜರಃ ಉಚ್ಛ್ರಿತಲಾಂಗೂಲಾಃ ಆಯತಾಂಚಿತ ದೀರ್ಘಾಣಿ ಲಾಂಗೂಲಾನಿ ಪ್ರವಿವ್ಯಧುಃ ||

Then some powerful Vanaras howled. Some chattered. Some roared. Some others screamed. Some others echoed the roaring. Delighted some of the elephants among Vanaras lifted their tails and hit the ground with them

ಅಪರೇ ಚ ಹನೂಮಂತಂ ವಾನರಾವಾರಣೋಪಮಂ|
ಆಪ್ಲುತ್ಯ ಗಿರಿಶೃಂಗೇಭ್ಯಃ ಸಂಸ್ಪೃಶನ್ತಿ ಸ್ಮ ಹರ್ಷಿತಾಃ||43||

ಸ|| ಅಪರೇ ವಾನರಾಃ ಹರ್ಷಿತಾಃ ಗಿರಿಶ್ರುಂಗೇಭ್ಯಃ ಆಪ್ಲುತ್ಯ ವಾರಣೋಪಮಂ ಹನೂಮಂತಂ ಸಂಸ್ಪೃಶನ್ತಿ ಚ||

Other Vanaras delighted jumped down from the peaks of the mountains, touching the elephant like Hanuman.

ಉಕ್ತವಾಕ್ಯಂ ಹನೂಮನ್ತಂ ಅಂಗದಃ ತಮ್ ಅಥಾಬ್ರವೀತ್|
ಸರ್ವೇಷಾಂ ಹರಿವೀರಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ವಚನಮುತ್ತಮಮ್||44||
ಸ ತ್ವೇ ವೀರ್ಯೇ ನ ತೇ ಕಶ್ಚಿತ್ಸಮೋ ವಾನರ ವಿದ್ಯತೇ|
ಯದವಪ್ಲುತ್ಯ ವಿಸ್ತೀರ್ಣಂ ಸಾಗರಂ ಪುನರಾಗತಃ||45||

ಸ|| ಅಥ ಅಂಗದಃ ಉಕ್ತವಾಕ್ಯಂ ಹನೂಮಂತಂ ಸರ್ವೇಷಾಂ ಹರಿವೀರಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಉತ್ತಮಂ ವಚನಂ ಅಬ್ರವೀತ್ ||ವಾನರ ! ಯತ್ ವಿಸ್ತೀರ್ಣಂ ಸಾಗರಂ ಅವಪ್ಲುತ್ಯ ಪುನಃ ಆಗತಃ ಸತ್ತ್ವೇ ವೀರ್ಯೇ ತೇ ಸಮಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ನಾ ವಿದ್ಯತೇ||

Then Angada spoke to Hanuman with appropriate words in the middle of all Vanaras . Oh Vanara ! You have leaped such a wide ocean and returned. In strength and valor there is none to defeat you ,

ಅಹೋ ಸ್ವಾಮಿನಿ ತೇ ಭಕ್ತಿರಹೋ ವೀರ್ಯಮಹೋ ಧೃತಿಃ|
ದಿಷ್ಟ್ಯಾ ದೃಷ್ಟಾ ತ್ವಯಾ ದೇವೀ ರಾಮಪತ್ನೀ ಯಶಸ್ವಿನೀ||46||
ದಿಷ್ಟ್ಯಾ ತ್ಯಕ್ಷ್ಯತಿ ಕಾಕುತ್‍ಸ್ಥಃ ಶೋಕಂ ಸೀತಾವಿಯೋಗಜಮ್|

ಸ|| ಸಾಮಿನಿ ತೇ ಭಕ್ತಿಃ ಅಹೋ | ಧೃತಿಃ ಅಹೋ| ದಿಷ್ಟ್ಯಾ ತ್ವಯಾ ರಾಮಪತ್ನೀ ಯಶಸ್ವಿನೀ ದೇವೀ ದೃಷ್ಟಾ| ದಿಷ್ಟ್ಯಾ ಕಾಕುತ್‍ಸ್ಥಃ ಸೀತಾವಿಯೋಗಜಂ ಶೋಕಂ ತಕ್ಷ್ಯತಿ||

What reverence for the master. what fortitude. Luckily you have seen the illustrious wife of Rama. Luckily you can remove the sorrow of Kakutstha born out of separation from Sita.

ತತೋsಜ್ಞ್ಗದಂ ಹನೂಮನ್ತಂ ಜಾಂಬವನ್ತಂ ಚ ವಾನರಾಃ||47||
ಪರಿವಾರ್ಯ ಪ್ರಮುದಿತಾ ಭೇಜಿರೇ ವಿಪುಲಾಃ ಶಿಲಾಃ|
ಶ್ರೋತುಕಾಮಾಃ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಲಂಘನಂ ವಾನರೋತ್ತಮಾಃ||48||
ದರ್ಶನಂ ಚಾಪಿ ಲಂಕಾಯಾಃ ಸೀತಾಯಾ ರಾವಣಸ್ಯ ಚ|
ತಸ್ಥುಃ ಪ್ರಾಂಜಲಯಃ ಸರ್ವೇ ಹನುಮದ್ವದನೋನ್ಮುಖಾಃ||49||

ಸ|| ತತಃ ವಾನರಾಃ ಪ್ರಮುದಿತಾಃ ಅಂಗದಂ ಹನೂಮಂತಂ ಜಾಂಬವಂತಂ ಚ ಪರಿವಾರ್ಯ ವಿಪುಲಾಃ ಶಿಲಾಃ ಭೇಜಿರೇ|| ಸರ್ವೇ ವಾನರೋತ್ತಮಾಃ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಲಂಘನಂ ಲಂಕಾಯಾಃ ಸೀತಾಯಾಃ ರಾವಣಸ್ಯ ದರ್ಶನಂ ಚಾಪಿ ಶ್ರೋತುಕಾಮಾಃ ಪ್ರಾಂಜಲಯಃ ಹನುಮದ್ವಚನೋನ್ಮುಖಾಃ ತಸ್ಥುಃ ||

Then the Vanaras delighted went round Angada, Hanuman and Jambavan. Then out of joy they lay down on the rocks. Then all the Vanara leaders, wanting to hear about the leap across the ocean, meeting Sita in Lanka, meeting Ravana too directly from the lips of Hanuman kept watching with folded hands.

ತಸ್ಥೌ ತತ್ರಾsಜ್ಞ್ಗದಃ ಶ್ರೀಮಾನ್ವಾನರೈರ್ಬಹುಭಿರ್ವೃತಃ|
ಉಪಾಸ್ಯಮಾನೋ ವಿಬುಧೈಃ ದಿವಿದೇವಪತಿರ್ಯಥಾ||50||

ಸ|| ತತ್ರ ಶ್ರೀಮಾನ್ ಬಹುಭಿಃ ವಾನರೈಃ ವೃತಃ ಅಂಗದಃ ದಿವಿ ವಿಬುಧೈಃ ಉಪಾಶ್ಯಮಾನಃ ದೇವಪತಿಃ ಯಥಾ ತಸ್ಥೌ||

There surrounded by many Vanaras Angada was shining like Indra , the lord of gods attended by the Devas.

ಹನೂಮತಾ ಕೀರ್ತಿಮತಾ ಯಶಸ್ವಿನಾ
ತಥಾಽಙ್ಗಗದೇನಾಙ್ಗದಬದ್ಧಬಾಹುನಾ|
ಮುದಾ ತದಾಽಧ್ಯಾಸಿತಮುನ್ನತಂ ಮಹಾನ್
ಮಹೀಧರಾಗ್ರಂ ಜ್ವಲಿತಂ ಶ್ರಿಯಾಽಭವತ್||51||

ಸ|| ಕೀರ್ತಿಮತಾ ಹನೂಮತಾ ತಥಾ ಯಶಸ್ವಿನಾ ಅಂಗದಬದ್ಧಬಾಹುನಾ ಅಂಗದೇನ ತದಾ ಮುದಾ ಅಧ್ಯಾಸಿತಂ ಉನ್ನತಂ ಮಹತ್ ಮಹೀಧರಾಗ್ರಂ ತದಾ ಶ್ರಿಯಾ ಜ್ವಲಿತಂ ಅಭವತ್ ||

The mountain top graced by the famous Hanuman, Angada bedecked with armlets, seated gracefully appeared prosperous and splendid.

ಇತ್ಯಾರ್ಷೇ ಶ್ರೀಮದ್ರಾಮಾಯಣೇ ಆದಿಕಾವ್ಯೇ ವಾಲ್ಮೀಕೀಯೇ
ಚತುರ್ವಿಂಶತ್ ಸಹಸ್ರಿಕಾಯಾಂ ಸಂಹಿತಾಯಾಮ್
ಶ್ರೀಮತ್ಸುಂದರಕಾಂಡೇ ಸಪ್ತಪಂಚಾಶಸ್ಸರ್ಗಃ ||

Thus ends Sarga fifty seventh Sarga in Sundarakanda of Ramayan the first poem ever composed in Sanskrit by the first poet sage Valmiki.

|| om tat sat||